© Getty Images/iStockphoto

Incontinentie: weer baas over je blaas

Naar het toilet moeten rennen, vijf keer moeten opstaan ’s nachts, nooit meer naar de film durven: incontinentie haalt je levenskwaliteit stevig onderuit! Nochtans hoef je niet naar chirurgie of medicatie te grijpen om het probleem aan te pakken.

Iedereen praat tegenwoordig openlijk over chronische hoofdpijn of rugklachten, maar geen mens die het in zijn hoofd haalt vrijuit over urineverlies te spreken. Heel wat mensen durven het probleem zelfs niet aan te kaarten bij hun arts. Ze lijden in stilte. Hoewel het probleem vaak voorkomt – één op de vier vrouwen krijgt er tijdens haar leven mee te maken – wordt het veelal als vernederend ervaren.

Incontinentie is meestal het gevolg van een verzwakte bekkenbodem, die het tijdens de zwangerschap en de menopauze hard te verduren krijgt. Hormonale veranderingen wijzigen inderdaad de structuur van het weefsel dat het urinestelsel ondersteunt. Door die hormonale factoren maar ook door hun anatomie, lopen vrouwen een twee keer hoger risico om aan urineverlies te lijden dan mannen, ook al krijgen ook mannen er na 50 vaker mee te maken door prostaatproblemen.

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen drangincontinentie (overactieve blaas) en inspanningsincontinentie. De eerste vorm wordt gekenmerkt door een dringende en veelvuldige behoefte om te plassen (meer dan acht keer per dag) terwijl de tweede vorm optreedt na een fysieke inspanning, niezen, een lachbui,... Maar tal van mensen combineren beide incontinentieproblemen.

Levensstijl meer invloed dan je denkt

Je levensstijl heeft een niet onbelangrijke impact op urineverlies.

  • Zo activeert de overconsumptie van dranken zoals thee en koffie je blaas en bevordert ze de episodes van drangincontinentie. Water drinken hoef je niet te laten: een slechte hydratatie kan het incontinentieprobleem zelfs verergeren en onder meer urineweginfecties in de hand werken.
  • Ook constipatie bevordert urineverlies. Eet daarom evenwichtig, met veel vezels.
  • Roken – en de chronische hoest die er vaak mee gepaard gaat – kan eveneens urineverlies veroorzaken of doen toenemen.
  • En uiteraard zijn ook overgewicht en een zittend leven belangrijke risicofactoren.

Het onzichtbare zichtbaar maken

Marie-Pierre Charent is gespecialiseerd in technieken die lichaam en geest weer in evenwicht brengen. Ze kreeg interesse voor het probleem van urineverlies toen ze een vriendin wilde helpen. “Een vriendin op leeftijd, vroeger altijd een vrolijke tante, raakte almaar meer in een depressie verzeild. Nadat ze lelijk was gevallen, vertelde ze me uiteindelijk de ware toedracht: ze had moeten rennen om tijdig bij het toilet te raken.”

Het is dan dat Marie-Pierre Charent zich voor het eerst bewust wordt van de ware omvang van het probleem en van het feit dat wie ermee geconfronteerd wordt incontinentie als onvermijdelijk ervaart. “Ze worden ’s nachts verschillende keren wakker en raken uitgeput. Ze worden prikkelbaar, maar beseffen niet dat hun slecht humeur of depressie, met hun plasprobleem te maken heeft. Ze zijn angstig en dat werkt urineverlies nog in de hand. Ze gaan zich bepaalde activiteiten ontzeggen uit angst voor een ongelukje. Ze komen de deur niet meer uit omdat ze constant naar het toilet hollen om te checken of ze hun blaas wel geledigd hebben,” schetst Marie-Pierre Charent het probleem.

Samen met een vroedvrouw en een kinesitherapeut van het Brusselse Sint-Pieterziekenhuis ontwikkelde Marie-Pierre Charent een methode om urineverlies aan te pakken. Het programma, dat jammer genoeg enkel in het Frans bestaat maar waarvan de tips voor iedereen bruikbaar zijn, omvat videomodules à la carte. Die kunnen via het internet worden geraadpleegd. In functie van zijn specifieke noden, doet een deelnemer enkele weken tot enkele maanden over de aanpak van zijn incontinentieprobleem.

“Het is erg belangrijk dat je inziet wat er zich in je lichaam afspeelt. De visuele manier waarop we dit voorstellen, laat toe elke dag je blaas bij te sturen, een beetje zoals je een jonge hond opvoedt”, legt Marie-Pierre Charent, uit. Zo kan je via een reeks cirkels die van kleur veranderen visualiseren hoe je sluitspier tijdens de spieroefeningen samentrekt en ontspant. Het wisselende ritme en de intensiteit van de muziek ondersteunen je bewustwordingsproces.

“Het idee achter het programma is dat je er helemaal van doordrongen raakt tijdens je dagdagelijkse activiteiten, ook al neemt de module zelf weinig tijd in beslag. Het proces dat ervoor zorgt dat je de controle over je sluitspier kwijtraakt, verloopt erg langzaam en spreidt zich uit over jaren, soms zelfs tientallen jaren. Het probleem oplossen kan dan ook enkel door er dagelijks mee bezig te zijn: niet alleen via spieroefeningen, maar ook door dagelijks aandacht te hebben voor de manier waarop je functioneert.”

“Omdat ze onzichtbaar zijn en zelfstandig functioneren, wordt vaak gedacht dat de spieren van de blaas niet onder controle te krijgen zijn. Maar dat klopt niet”, weet Marie-Pierre Charent. Door in te grijpen op verschillende niveaus – via relaxatie, spieroefeningen, gedragstherapie – verwerf je opnieuw controle (als je tenminste niet aan een neurologische aandoening zoals de ziekte van Parkinson lijdt).

Mentale zelfbeheersing

De modules die de kinesitherapeut heeft uitgewerkt, zorgen ervoor dat je sluitspier soepeler en sterker wordt. Terwijl Marie-Pierre Charent toont hoe je via relaxatietechnieken en methodes om terug de slaap te vatten, ook je slaappatroon weer op het spoor krijgt. En via gedragstherapie word je weer baas over je blaas. “Zo leer je oefenen voor het beeld van een kuip die zich langzaam met water vult”, legt Marie-Pierre Charent uit. Allemaal mentale processen die je progressief leert beheersen. “Met deze methode willen we een positieve synergie creëren. Maar wat deze methode vooral interessant maakt, is dat ze niet-invasief is. De ondersteuning gebeurt enkel via je zintuigen en je zenuwen, zonder dat je ook maar wordt aangeraakt.” Ze is een goed alternatief voor mensen die geen chirurgische ingreep willen ondergaan of die medicatie tegen drangincontinentie slecht verdragen en nevenwerkingen ondervinden (zoals droge mond).

“Artsen hebben patiënten met urineverlies vaak weinig te bieden”, vindt Marie-Pierre Charent, die vandaag met verschillende huisartsen samenwerkt. “Incontinentie is niet alleen urineverlies, maar zorgt er ook voor dat je je zelfstandigheid en de controle over jezelf verliest, en dat schrikt veel vrouwen af. Als ze daar komaf mee kunnen maken voelen ze zich herboren.” Zeker als hiervoor enkel een computer en doorzettingsvermogen voor nodig zijn!

www.corpscapable.com

Partner Content