Veerle Dobbelaere over De Collega’s 2.0: ‘We hebben de iconische personages met rust gelaten’
Wie ouder is dan 40 herinnert zich wellicht nog de legendarische reeks “De collega’s”. Regisseur Jan Verheyen haalde het concept weer vanonder het stof. Maar dan als langspeelfilm en in de versie 2018. Wij spraken met actrice Veerle Dobbelaere.
De toenmalige BRT zond de serie over het leven op ‘het ministerie’ uit tussen 1978 en 1981 en ze was zo succesvol dat de straten leegliepen. Anno 2018 oogt het kantoor even stoffig en inspiratieloos. Maar aangezien de acteurs van toen intussen 70+ zijn (en sommigen helaas al overleden), mocht een nieuwe cast aanrukken. En de werkvloer is in 40 jaar natuurlijk wel een beetje veranderd. Veerle Dobbelaere neemt de rol van directeur Hilde Reyniers op zich.
Plus Magazine: Hoe was het om in de voetsporen van de iconische personages te treden?
Veerle Dobbelaere: Wel als dat de opdracht was, dan zou dat inderdaad schier onmogelijk geweest zijn. Want het zijn natuurlijk zeer iconische figuren. Het was dus beter om er ver af te blijven. Vandaar ook dat het “De collega’s. 2.0” geworden is. We hebben ervoor gekozen de personages te herdenken. Ze zijn geïnspireerd op Persez, Vanhie en Dockx, maar het zijn wel degelijk andere mensen. De film is gemaakt naar de geest van de reeks, niet naar de letter. Al zitten er wel duidelijk verwijzingen in naar het origineel. Dat zullen kijkers van toen zeker merken. De oorspronkelijke acteurs kregen bijvoorbeeld allemaal een gastrol.
Was je zelf een fan?
Ik kan niet zeggen dat ik echt een trouwe kijker was, want in ons gezin werd niet zo heel veel televisie gekeken. Maar bij gelegenheid ging de televisie wel aan, en dan waren “De collega’s” daar zeker bij. Acteur Ben Segers (nvdr die de rol van dossierbeheerder Frank van Praet speelt) is de drijvende kracht achter deze film. Hij was een fervente fan en verzamelaar van de reeks.
Hoe zou je je personage omschrijven? Als een moderne baas of eentje die beter past in een kantoor van 40 jaar geleden?
Ik zie haar toch eerder op de werkvloer van 40 jaar geleden (lacht). Ze is een beetje een dinousarus, de baas van het type ‘omdat ik het zeg’ en verder heeft ze het zowat opgegeven. Ik werk ook vaak als coach in bedrijven, en af en toe zie je ze nog, zulke types. Het zijn plekken waar iedereen bang is van ‘den baas’, niet meer van deze tijd dus. Maar gelukkig vormen ze een minderheid. Ik vind het wel een mooie rol. Mijn personage, Hilde Reyniers, staat toch maar fijn haar mannetje als vrouw van rond de 50 en ziet er sexy uit.
Er wordt in de film ook een beetje brutaal gegrapt over je leeftijd. Herkenbaar?
Toch wel. Zeker in de acteurswereld merk ik dat 51, mijn leeftijd, moeilijk ligt. Ik ben te oud om nog “de vlam” te spelen en te jong voor de rol van oude, wijze vrouw. Hoewel er initiatieven zijn, vind ik toch dat wij nog te weinig op een aantrekkelijke manier aan bod komen in de media. Vandaar dat ik mij heb herschoold en met mijn coachingactiviteiten ben gestart. Maar ik blijf daarnaast wel acteren. Ik heb gemiddeld 1 à 2 mooie rollen per jaar en hoop dat er in de toekomst nog goede voorstellen komen.
Vertel ons waarom we alvast naar deze film moeten gaan kijken.
O, het is zo herkenbaar, hypermenselijk. Het is ook een feelgood movie, de personages zijn zo sterk aangedikt, dat je er wel moet buiten komen met het gevoel ‘bij mij is het toch zo erg nog niet’.
De Collega’s 2.0. Vanaf 12/12/2019 in de filmzalen.